Halos lahat na siguro ng pwedeng maranasan ng isang estudyante ay naranasan ko na. Sa loob ng apat (4) na taon sa college. Katumbas ng walong (8) semesters (General Education ang naunang dalawang semester). Dalawang (2) summer sessions.
First and Second year sa college, medyo goodboy mode pa ako ng mga panahon na yan. Wala naman masyadong highlights sa mga mga taon na yan maliban na lang sa nagka-lablayp ako (Case Closed).
Third year and Fourth year. Dito ko nakuha ang aking kauna-unahang (imagine a drum-beat) 5.00! Oh yeah! Ang saya di ba?! Hindi ko inasahan yon. Pagkakuha ko ng classcard ko, ayun, emote muna saglit then pagkalabas ng classroom ay diretso agad sa computer shop. Hindi ko pinansin ang mga kaklase ko. Labas agad ng school. DOTA. Ilabas ang sama ng loob. Pagkalipas ng ilang oras ay nakita ako ng mga kaklase ko. Bagsak din sila. Ayun. Tara DOTA!.
Sunod-sunod din ang mga overnight. Pero most of the time, hindi naman talaga kami gumagawa kapag nag-oovernight (nakakagawa naman kami pero konti lang). Palibhasa puro lalaki kami sa grupo, mas madami ang oras na nagugugol namin sa pa.gkkwentuhan kaysa sa paggawa. Ganoon din naman ata ang nangyayari sa ibang grupo (maliban na lang sa mga GC na grupo). Meeting place namin, computer shop. Malamang, DOTA muna bago kami pumunta sa bahay ng ka-grupo namin. Call time 8pm. Darating naman ng 8 pero maglalaro hanggang 12 ng madaling-araw. Happy-go-lucky ang grupo namin kung iisipin. Less stress ang grupo namin. Ang PMOODS.
Quizzes. Midterms and Finals Exam. Hindi ko talaga ugali ang nagrereview kaya kung minsan ay nangangapa ako kapag may exam. May pinaglalaban kasi ako na kapag nagreview ako or nagkabisado ng mga nasa notes ko (pero wala din pala akong mga notes kaya wala din akong narereview, kunwari na lang meron) parang "memory test" ang mangyayari. Nagbibigay naman sila ng mga xerox copy para may mareview kami pero hindi ko talaga binabasa (medyo badboy!). Ang gusto ko mag test ako using my stock knowledge (kung meron man). Naranasan ko na ang mangopya at magpakopya na din kung minsan. Magkodigo? Oo naman. Lalo na sa mga subject na alam kong alanganin na ako at ang tanging alam ko na makakapagsalba sa'kin ay ang pagpasa sa exam na yun. Desperado mode on. Hindi pa naman ako nahuhuli na nangogodigo (wew). Tamang galawan lang.
First and Second year sa college, medyo goodboy mode pa ako ng mga panahon na yan. Wala naman masyadong highlights sa mga mga taon na yan maliban na lang sa nagka-lablayp ako (Case Closed).
Third year and Fourth year. Dito ko nakuha ang aking kauna-unahang (imagine a drum-beat) 5.00! Oh yeah! Ang saya di ba?! Hindi ko inasahan yon. Pagkakuha ko ng classcard ko, ayun, emote muna saglit then pagkalabas ng classroom ay diretso agad sa computer shop. Hindi ko pinansin ang mga kaklase ko. Labas agad ng school. DOTA. Ilabas ang sama ng loob. Pagkalipas ng ilang oras ay nakita ako ng mga kaklase ko. Bagsak din sila. Ayun. Tara DOTA!.
Sunod-sunod din ang mga overnight. Pero most of the time, hindi naman talaga kami gumagawa kapag nag-oovernight (nakakagawa naman kami pero konti lang). Palibhasa puro lalaki kami sa grupo, mas madami ang oras na nagugugol namin sa pa.gkkwentuhan kaysa sa paggawa. Ganoon din naman ata ang nangyayari sa ibang grupo (maliban na lang sa mga GC na grupo). Meeting place namin, computer shop. Malamang, DOTA muna bago kami pumunta sa bahay ng ka-grupo namin. Call time 8pm. Darating naman ng 8 pero maglalaro hanggang 12 ng madaling-araw. Happy-go-lucky ang grupo namin kung iisipin. Less stress ang grupo namin. Ang PMOODS.
Quizzes. Midterms and Finals Exam. Hindi ko talaga ugali ang nagrereview kaya kung minsan ay nangangapa ako kapag may exam. May pinaglalaban kasi ako na kapag nagreview ako or nagkabisado ng mga nasa notes ko (pero wala din pala akong mga notes kaya wala din akong narereview, kunwari na lang meron) parang "memory test" ang mangyayari. Nagbibigay naman sila ng mga xerox copy para may mareview kami pero hindi ko talaga binabasa (medyo badboy!). Ang gusto ko mag test ako using my stock knowledge (kung meron man). Naranasan ko na ang mangopya at magpakopya na din kung minsan. Magkodigo? Oo naman. Lalo na sa mga subject na alam kong alanganin na ako at ang tanging alam ko na makakapagsalba sa'kin ay ang pagpasa sa exam na yun. Desperado mode on. Hindi pa naman ako nahuhuli na nangogodigo (wew). Tamang galawan lang.
Tungkol naman sa mga grades. Nakakuha ng 1.00 (ito talaga inuna ko eh no'). Magdasal para makakuha ng 3.00 sa mga minor subject na pa-major. Nakakuha ng 5.00 (katulad ng nasabi ko kanina). Maging "bitter" sa ilang professor para sa mga natanggap kong mababang grades. Bitter dahil alam kong di ko deserve ang grade na binigay nila sa'kin. Magduda din kung minsan para sa mga natatanggap kong matataas na grade na alam kong hindi ko din deserve.
Nakakainis kapag bumagsak ka sa isang subject. Daming abalang dulot lalo na kapag bumagsak ka sa subject na pre-requisite ng subject mo sa susunod na semester. Chain reaction na. Ayaw ko din sa konsepto na dapat kong ulitin ang subject na yun. Abala pa ang mga paper-works. Pinaka-ayaw ko talaga ang ganoon. Gagawa ka ng list of grades mo at kung anu-ano pang mga requirements para mapa-open ang subject na ibinagsak mo. Kailangan mo pa din maghanap ng mga kapwa mo bumagsak dahil may minimum number ng student bago mo mapa-open ang subject. Pero lahat naman ay naidadaan sa magandang usapan. Madaming beses ng suyuuan. Pakiusapan. Pabalik-balik ka. Papirma dito, papirma doon. Hanapin mo si ganito, hanapin mo si ganoon. Tapos aabutin ka pa ng lunch break?! BANG!. Pero wala akong magagawa. Epekto yan ng ginawa ko. Epekto ng pagbagsak ko. Eh kung nagrereview lang sana ako ilang araw bago mag exam. Eh kung pinakopya lang sana ako ng katabi ko edi sana pasado ako Tsk.. tsk.. tsk..
Sa halos lahat ng nangyari sa'kin habang nag-aaral ng college, iniisip ko kung tadhana ba talaga or nagkataon lang ang lahat. Sa tuwing nakakatanggap ako ng failing grade (english na para maganda pakinggan), parang mas napapadali pa sa'kin ang pag-aaral. Summer class. Less stress. Konti lang kasi sa klase. Mas matututo ka. Napapatunayan ko na hindi ko talaga deserve ang bumagsak sa subject na yun. Napapatunayan ko na alam ko at naiintindihan ko naman ang itinuturo nila. Sadyang tinamad lang ako.
Nakakainis kapag bumagsak ka sa isang subject. Daming abalang dulot lalo na kapag bumagsak ka sa subject na pre-requisite ng subject mo sa susunod na semester. Chain reaction na. Ayaw ko din sa konsepto na dapat kong ulitin ang subject na yun. Abala pa ang mga paper-works. Pinaka-ayaw ko talaga ang ganoon. Gagawa ka ng list of grades mo at kung anu-ano pang mga requirements para mapa-open ang subject na ibinagsak mo. Kailangan mo pa din maghanap ng mga kapwa mo bumagsak dahil may minimum number ng student bago mo mapa-open ang subject. Pero lahat naman ay naidadaan sa magandang usapan. Madaming beses ng suyuuan. Pakiusapan. Pabalik-balik ka. Papirma dito, papirma doon. Hanapin mo si ganito, hanapin mo si ganoon. Tapos aabutin ka pa ng lunch break?! BANG!. Pero wala akong magagawa. Epekto yan ng ginawa ko. Epekto ng pagbagsak ko. Eh kung nagrereview lang sana ako ilang araw bago mag exam. Eh kung pinakopya lang sana ako ng katabi ko edi sana pasado ako Tsk.. tsk.. tsk..
Sa halos lahat ng nangyari sa'kin habang nag-aaral ng college, iniisip ko kung tadhana ba talaga or nagkataon lang ang lahat. Sa tuwing nakakatanggap ako ng failing grade (english na para maganda pakinggan), parang mas napapadali pa sa'kin ang pag-aaral. Summer class. Less stress. Konti lang kasi sa klase. Mas matututo ka. Napapatunayan ko na hindi ko talaga deserve ang bumagsak sa subject na yun. Napapatunayan ko na alam ko at naiintindihan ko naman ang itinuturo nila. Sadyang tinamad lang ako.
Posts
0 comments:
Post a Comment